Zwarte Peper, Piper nigrum, is een klimplant tot 5 meter hoog met ovale bladeren en kleine, witte bloemen die behoort tot de Peperfamilie, piperaceae. Deze familie kent meer dan 2000 soorten waarvan vele geschikt zijn voor medicinaal gebruik.
Piper aromaticum komt oorspronkelijk uit de regenwouden van India, maar wordt nu in alle tropische landen gekweekt. De bessen groeien in lange trossen, verkleuren van groen, geel, oranje, rood naar zwart en worden in de verschillende stadia geoogst. De plant levert dus verschillende pepersoorten.
Witte Peper is de gedroogde rijpe bes waarvan de dop verwijderd is.
De belangrijkste producenten zijn India, Indonesië, Maleisië, China en ook Madagascar.
Peper is één van de duurste specerijen ter wereld en is al ruim 4000 jaar in gebruik voor medicinale doeleinden. In de Chinese geneeskunde wordt witte peper gebruikt voor de behandeling van malaria, cholera, dysenterie en spijsverteringsproblemen. Bij de Egyptenaren werden pepers gebruikt bij het mummificatieproces, de korrels werden o.a. gevonden in de neusgaten en buikholte van Ramses II.
Via de Feniciërs en de Perzen raakte de peper bij de oude Grieken bekend waar het een belangrijke rol speelde bij het conserveren van vlees. Ook de Romeinen haalden de peper uit India en noemden het 'Piper'. Aanvankelijk was peper alleen voor de rijken, het was in die tijd zelfs een betaalmiddel wat gelijkwaardig was aan goud en zilver.
Alexandrië werd de belangrijkste doorvoerhaven.
Indiase monniken kauwen tijdens hun voetreizen op peperkorrels om hun uithoudingsvermogen te versterken.
Door het handelsmonopoly van de Italianen, later van de Portugezen en uiteindelijk van de VOC bleef de peper duur. Het had ook in de middeleeuwen bijna dezelfde waarde als goud, de uitdrukking 'peperduur' stamt uit deze tijd.
Pas toen peper ook in westelijkere regionen aangebouwd kon worden werd het voor de lagere bevolking ook betaalbaar.
Eeuwen lang die werd peper gebruikt voor de behandeling van malaria en cholera, infecties waarbij duizenden mensen de dood vonden. Ook heden wordt peper nog steeds gebruikt voor de behandeling van griep, dysenterie en tandinfecties.
Slechts een klein gedeelte van de oogsten wordt gebruikt voor de productie van essentiële olie. De grootste olieproducenten zijn Europa en de USA.
Stoomdestillatie van de gedroogde, geplette en nog net niet rijpe vruchten van de peperplant geeft een vaalgele olie met een frisse, houtachtige, kruidige geur, die donkerder van kleur wordt naarmate hij veroudert. 30 tot 50 kilo gedroogd zaad levert 1 kilo olie. De olie wordt vooral in de voedingsmiddel industrie gebruikt.